Uzun zamandan sonra, aklıma tavuk kıyması almak geldi. Oğluş çok küçükken, sık sık alır, köfteler, dolmalar yapardım, severek yerdi. Ama eve geldim ki, oğluş protestolarda “Hiç sevmem, kuru olur, neden aldın, kim yiyecek” diye.
Ben karaları bağladım tabii, ziyan olmasına gelemem, bir şekilde yenecek dedim. Ev soğudu, kıyma dondurucuya kalktı.
Sonra, anne hep düşünür ya, ne yapsam da yedirsem diye. Takıldım bir kere. Dedim ki, çok sevdiği bir şeye katarsam yer belki. Aslında çok akıllıdır, yemeğin içindeki sevmediği lezzeti hemen fark eder, bir de çıkışır. (Henüz-tanımadığım-gelin’ciğim, senden şimdiden özür diliyorum! Bunu ben böyle yaptım 🙂 )
Neyse, makarna ile lazanya arasında gidip gelirken, makarnaya karar kıldım:
- 1 tavuk göğüs etinden kıyma
- 1 yumurta
- 1/2 cup parmesan
- 1/2 cup ekmek kırıntısı (ben bayat ekmekleri rondodan geçirip dondurucuda saklıyorum, kolaylık oluyor)
- Tuz, karabiber
- Sarımsak
Bütün malzemeleri güzelce karıştırarak yoğurdum. Hepsinden 1 lira büyüklüğünde köfteler yaptım. Ama büyük olmuş, 25 kuruş kadar deneyeceğim.
Köftelerin her tarafını önce yağlı tavada kızarttım, sonra domates sosu ile yumuşacık pişirdim.
Evde spagetti yoktu, Onun yerine, Bavette vardı. Onunla devam ettim. Bavette’leri güzelce al’dente hazırlayıp sosla beraber pişirdim. Servis yaparken de üzerine bol rende parmesan.
Oğluş ilk defa geri adım attı, beğendiğini söyledi. Tekrar yapabilmek için onay çıktı. Yaşasın!!!
Geçen gün, eskiden çok aldığım tavuk kıymasından alayım dedim. Oğluş bebekken, hadi çocukken diyelim, tavuk kıymasından köfteler dolmalar yapardım. Sonra neden vazgeçtim bilmiyorum. Göğüs etinden kıyma yaptırdım, eve geldim ki, “Ben hiç sevmem, neden aldın” protestolarıyla karşılaştım.
Karaları bağladım tabii, ziyan olmasına dayanamam, ne yapacağım, nasıl yedireceğim diye. Attın buzluğa, unutulsun bakalım dedim.
Sonra, aklıma Leydi and Trump düştü nedense, 😀 Onların köfteli makarnayı romantik yemeleri tabii. Kalkıştım mutfağa.