Biz çocukken, o masum ve yediklerimizin çok daha doğal olduğu yıllarda, baharın geldiğini kabak yemeklerinin çoğalmasından anlardık. Zeytinyağlı kabak, kıymalı kabak kalye, tabii ki dolma, eh dolmanın yanına mutlaka mücver. Valide hanım, dolma yaptığı zaman, içini ziyan etmez, sadece bir kabak daha rendeleyerek mücver yapardı. Çocuk aklımla, dolmadansa, mücveri her zaman tercih ederdim. Yok, cümle yanlış oldu. Ben hala mücveri tercih ediyorum. 🙂
Sonraları aklımız erdiği zaman, anneme mücveri illa dolma olduğu zaman değil, her zaman yapması için bastırır olduk. O zamanlar kızartma zararlı diye bir çekincemiz de yoktu herhalde, annem sık sık yapardı. Daha sonra, kilo-kolestrol hayatımıza girince, tavsadı tabii. Taa ki, birisi mücveri kızartarak değil de, tepside fırında yapmayı akıl edene kadar. Ne demişler, en büyük icatlar, ihtiyaçtan kaynaklanır. Mücveri tepsiye döken teyze de, belli ki mücver hasretine dayanamamış.
Ben yıllar sonra, misafire nasıl yapmalı, servisi şık olsun diye kaşınırken, ihtiyaçtan yani, mücveri silikon muffin kalıplarında yapmaya başladım. Misss… Hem tek lokmalık, hem kalanı sulanmaz, hem şık, hem hafif. Eh daha ne olsun. Kilo problemini en kafaya taktığımız zaman, tart yerine çayda bile mücver yapar oldum. Hatta hızımı alamadım, patlıcanla bile yaptım. A tabii ona mücver denmez, o başka. Onun da tarifi işte burada.
Neyse biz dönelim, kabak mücver tarifimize. Eminim annenizin veya teyzenizin tarifi de vardır. Benimkinden çok da farklı olduğunu sanmam. 😉 Ama ben ölçtüm, biçtim. İp uçlarını toparladım. Fazladan bir tarif daha okumanın, biraz daha esinlenmenin bir sakıncası olmaz değil mi?
Önce kabaklarla başlayalım. Çıtır, dolmalık olmayan, minik kabakları tercih edin. Daha az çekirdekli olacakları için. Aşağıdaki miktarları oranlayabilirsiniz. Ama bir yerden sonra, kıvama göre hareket etmeniz gerekecektir. O yüzden dikkat!
- 4 kabak. Kabaklar 1 karıştan kısaydı, incecikti.
- 1 su bardağı rendelenmiş veya ezilmiş karışık peynir. Beyaz peynir, taze kaşar, eski kaşar, mihaliç. Size kalmış. Ancak unutmayın, kaşar peyniri cinsi eriyen peynirler, soğuduğu zaman sertleşiyor. Koyduğunuz peynirin tuzuna da dikkat etmekte fayda var. Eski kaşar, mihaliç kullanıyorsanız, içine koyacağınız tuzu ciddi azaltmak lazım.
- 3 veya 4 yumurta (yumurtanın büyüklüğüne bağlı, ve tabii, kabağı ne derece susuz yapabildiğinize göre değişiyor.)
- 7 sap taze soğan. İncecil halka halka kesilecek
- 1 avuç dolusu incecik kıyılmış taze nane
- 1 avuç dolusu incecik kıyılmış taze dereotu
- 1 tatlı kaşığı taze çekilmiş karabiber
- 1 su bardağı bayat ekmek rendesi (bayat ekmekleri rondodan geçirip, torbalarla derin dondurucuda saklıyorum. Sonra köfte, vs için hazır oluyor)
- 4 tepeleme çay kaşığı toz şeker (evet evet 4 kesin rakam)
- 2 tatlı kaşığı tuz
Öncelikle kabaklarımızı ince rendeliyoruz. Hepsini tel süzgecin üzerine alıp, üzerine tuzu serpiyoruz. Sonra onu bir kenarda unutuyoruz. Biz diğerlerini hazırlarken, kabaklar sulanacak, o yüzden altına bir kase koymayı unutmayın.
Başka bir çukur kasede, otlarımızı, ekmek rendelerini, peynirleri, baharatları (yani şeker ve karabiberi) iyice karıştırıyoruz. Kuru malzemeyi bir arada karıştırmak daha homojen dağılımı sağlıyor. Sonrasında içine yumurtaları kırıyoruz. Bu noktada da şu ipucunu verebilirim: Yumurtaları, ayrı bir kaba kırıp orada hafifçe çırparsanız, daha sonra kurularla karıştırırken, daha rahat olacaktır. Ama açıkçası, yeni bir kap daha kirletmeye değer mi dediğinizi duyar gibiyim 🙂 Size kalmış.
Kabakları koymadan önceki karışımımız bayağı koyu bir bulamaç olmalı. Kıvamı daha iyi anlatabilmek adına, kaşıkla bıraktığınız zaman, formunu korumalı. Eğer daha cıvık bir haldeyse ve yayılıyorsa, azar azar ekmek kırıntısı ekleyerek bunu yakalamaya çalışın. Şimdi işin zevksiz yanına geldik; tuzladığımız için suyunu yavaş yavaş veren kabakları iyice sıkıp suyunu süzmemiz lazım. Bunu tel süzgeçe kaşıkla bastırarak yapabilirsiniz tabii, ama avucunuzda sıkmak kadar iyi sonuç vermeyecektir.
Suyunu iyice sıktığınız kabakları yumurtalı karışıma yedirdiğiniz zaman, karışım biraz cıvıklaşacak. Korkmayın 🙂 İyice yağladığınız silikon muffin kalıplarınıza 1 er yemek kaşığı olarak paylaştırın, sonra da, 175 derece sıcak fırınınızda, üzerleri kızarana kadar pişirin.
Yukarıdaki miktarlar yaklaşık 36 adet kekçik yapıyor. Sizin kalıplarınızın büyüklüğüne göre bu değişecektir elbet.
Pişirme zamanı için şöyle diyebilirim: Misafir gelmeden önce pişirebilirsiniz. Oda sıcaklığında çok güzel oluyor. Fırından çıkar çıkmaz kalıplarından çıkarmayın. Bu parçalanma riski yaratır. Biraz dinlensin, kendini çeksin, sonra kalıpları ters çevirerek dökülmesini sağlayabilirsiniz. Dediğim gibi, oda sıcaklığında servis edebilirsiniz. Kalanları buzdolabında saklayıp, gidip gelip atıştırmalık olarak soğuk yemeği de seviyorum. Üzerine bir lokmacık yoğurt koyabilirsiniz. Ama unutmayın, yoğurt her içki ile olmuyor 😉
Afiyetle!